De Poel
Afgelopen maand werd er via visit Amstelveen een fotowedstrijd geopend. De vraag was om een foto te maken die de mooie natuur van Amstelveen laat zien. Ook het verhaal erbij was belangrijk. Ik wist vanaf het begin wat ik graag wilde fotograferen en waarom. De Poel. Volgens mij bekend onder alle Amstelveners en voor mij een hele speciale plek. Al sinds ik in Amstelveen woon (nu 20 jaar) werd ik aangetrokken door deze mooie plek, en dan vooral de schoonheid tijdens een zonsondergang. Ik fietste er met de kinderen heen toen ze klein waren, revalideerde er na mijn gebroken enkel, fotografeerde er met heel veel mensen en kwam er als ik troost zocht. Zoals toen mijn vriendinnetje kwam te overlijden. Ook heb ik hier veel nieuwe mensen leren kennen die een speciaal plekje in mijn hart hebben gehouden. Zoals Annelies van de smaak van Frambozen. Die met een portie humor de lange weg met terminale borstkanker beschreef. Ik mocht haar portretten maken, en wat ben ik er trots op dat ik dit heb mogen doen. En dat allemaal bij, op en om de Poel. Toen de fotowedstrijd uit kwam wist ik het dus ook meteen. Ik ga de zonsondergang bij de Poel vast leggen.
Dat klinkt simpeler als dat het is… Want het bleef maar regenen, en de zonnige dagen was ik niet in de buurt. Voor een zonsondergang is een zonnetje toch wel fijn. In totaal 3x stond ik langs de poel voor de zonsondergang, maar pas de aller laatste dag van de inzending kreeg ik DE foto te pakken op de gevoelige plaat. Het regende en was koud, de zon was achter de wolken verborgen, ik appte mijn man ‘Geen zon te zien, maar wie weet, ik blijf gewoon nog even staan’. En het wachten werd beloond. Een heel kort moment kwam hij tevoorschijn, de zon. Tussen de wolken door. Soms moet je gewoon geluk hebben, want ik kreeg de zon in beeld als een ster, zoals ik bedacht had. En de dreigende wolken en verkleurende lucht maakte het plaatje af en waarschijnlijk veel mooier dan wanneer het een stralende dag met een paar wolkjes was geweest.
Die avond stuurde ik de foto in, niet met hoge verwachtingen maar stiekem hoop je altijd dat ze jouw foto net zo geslaagd vinden als dat je zelf deed. En zie daar, ik kreeg een mail, ik was 1 van de genomineerde en ging door naar de volgende ronde. Of ik de foto door wilde sturen, dan konden ze hem uitprinten en in het binnenhof ophangen voor het publiek om op de foto te stemmen. Dus daar hangt mijn zonsondergang nu, tegenover de Hema. Het bleek dat ze meer dan 500 inzendingen hadden gekregen en daar 10 per categorie uit gehaald hadden. Wat een eer! Nu is winnen toch wel heel leuk… Al is de competitie pittig! Er hangen zoveel mooie foto’s.
Wil jij stemmen op mijn foto? Klik dan HIER!
Je hoeft je niet te registreren, alleen je e-mail adres invullen is genoeg. Je krijgt dan een code in je e-mail om te kunnen stemmen. Als je gaat stemmen is het belangrijk dat je een foto uit de kinder-categorie en een foto uit de volwassen-categorie kiest. Alleen dan kan je de stem bevestigen. Alvast heel erg bedankt 🙂
Liefs, Diane